تأثیر عصاره متانولی بخش های مختلف سه گونه آویشن بر روی تکثیر سلول های تک هسته ای خون محیطی انسان و همانندسازی ویروس نقص ایمنی انسان

زمینه و هدف: ویژگی های متفاوت آویشن از جمله آنتی باکتریایی، آنتی اکسیدانی، ضد قارچی و ضد ویروسی باعث شده است که این گیاه به عنوان یک گیاه دارویی مورد استفاده قرار گیرد. هدف این مطالعه بررسی اثر عصاره متانولی ریشه، ساقه ، برگ و بذر سه گونه آویشن جمع آوری شده از منطقه گلدشت اصفهان بر روی تکثیر سلول های تک هسته ای خون محیطی انسان و همانندسازی ویروس نقص ایمنی انسان بود. روش بررسی: این مطالعه به روش تجربی و در شرایط آزمایشگاهی انجام شد. قسمت های مختلف سه گونه آویشن تیموس دائننسیس زیر گونه لانسی فولیوس، تیموس کارمانیکوسو و تیموس ولگاریس از اصفهان جمع آوری و عصاره گیری شدند. پس از نمونه گیری از 3 نفر اهدءا کننده سالم و جداسازی سلول های تک هسته ای خون محیطی با استفاده از فایکول، اثر غلظت های مختلف عصاره ها(10، 100، 200، 800 و 1600 میکروگرم بر میلی لیتر) بر روی همانندسازی ویروس نقص ایمنی انسان و تکثیر سلول های تک هسته ای خون محیطی انسان به ترتیب با روش کیت الایزای p‏24 وسنجشmtt مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها با آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: تمام عصاره های حاصل قادر به افزایش سلول های تک هسته ای خون محیطی انسان بودند، به طوری که عصاره ریشه بیشترین و عصاره برگ کمترین اثر را داشتند. غلظت مؤثر برای جلوگیری از 50 درصد همانندسازی ویروس برای تمامی عصاره های ریشه بیش از 500 میکروگرم بر میلی لیتر بود. نتیجه گیری: ریشه گیاه آویشن نسبت به قسمت های دیگر گیاه به میزان بیشتری سلول های تک هسته ای خون محیطی انسان را افزایش می دهد و می تواند از همانندسازی ویروس نقص ایمنی انسان جلوگیری کند.